Bō-á ê Pı̀-bı̍t

(chhái-sek pán) Tı̄ hun-in kò͘-būn tiong-sim lāi-té, kò͘-būn choan-ka kā chún sin-niû kiàn-gı̄: “Lí nā siūⁿ beh pó-chhı̂ lín ang tùi lí ê hò͘ⁿ-kı̂ kap chhù-bı̄, ē kı̀--tit, choa̍t-tùi m̄-thang tı̄ i ê bı̄n-chêng thǹg kàu kng-kng-kng. Put-koán-sı̂ to ài pó-chhı̂ chı̍t-sut-á sı̂n-pı̀ ê só͘-chāi.” Nn̄g kò goe̍h āu beh khùn ê àm-mı̂. “Lín tau kiám ū lâng tài-tio̍h cheng-sı̂n chhò-loān ê sı̂n-keng pēⁿ--sio͘h?” Cha-po͘--ê án-ne teh mn̄g. “Bô--a ! Án-choáⁿ leh?” “Goá mā siūⁿ bē-hiáu--tit leh. Sı̄ siáⁿ-tāi lí ta̍k-mê beh khùn ê sı̂, saⁿ-á-khò͘ lóng thǹg kng-kng, soà tı̄ thâu-khak téng tı̀ chı̍t téng bō-á?”