Kāng Bú Koh Pē

Iap-peh--á ū 4 ê kiáⁿ. Toā--ê chò I-seng. Jı̄--ê chò seng-lí, chiok sêng-kong. Láu saⁿ--ê sı̄ tāi-ha̍k kàu-siū. Bān--ê siōng m̄ chiâⁿ lâng, kui kang sı̀-kè loā-loā-sô, beh chia̍h m̄ thó-thàn ! Iap-peh--á kiàn-pái nā siūⁿ-tio̍h chit 4 ê kiáⁿ tio̍h ē hiâu-gı̂ chı̍t hāng tāi-chı̀: Bān--ê kiám ē m̄-sı̄ goá ê? Chit tiâu tāi khùn-jiáu i chiok kú, chiok kú. Sim lāi ê kat lóng tháu bē khui. Kàu Iap-peh--á 80 hoè, phoà-pēⁿ beh sí ê sı̂, mn̄g i kiat-hun 60 nı̂ ê lāu khan-chhiú: “Lāu--ê, lí chiàu-sı̍t kā goá kóng, Bān--ê sı̄ m̄ sı̄ kap i hiah-ê hiaⁿ-ko bô kāng lāu-pē?” In lāu-bó͘ thiaⁿ liáu, bı̄n-á âng-âng, piáu-chêng put-chí-á koài-kı̂, ba̍k-kı̂ⁿ kâm ba̍k-sái, iōng pháiⁿ-sè kiam phō-khiam ê kháu-khı̀ kóng: “Sı̄--lah. Bān--ê chiah sı̄ lí ê !”