Khui-chhùi tō sı̄ káu

Ū 1-ê lâng kóng-oē chin kek-kut, piān nā khui-chhùi tō sı̄ “káu”, hō͘ lâng thiaⁿ-liáu ia̍h hó-khı̀, ia̍h hó-chhiò. Ū 1-pái, I khı̀ chham-ka tông-chhong-hoē. Tông-chhong--ê lâi 20 goā-ê, kap ta̍k óng-nı̂ pí-kàu--khí-lâi ke chiok chē, I chiâⁿ hoan-hí, tō toā-siaⁿ hoah kóng: “Kin-á-jı̍t tông-chhong--ê pí káu khah chē!” In hoai tông-chhong--ê thiaⁿ liáu tòng boē-tiâu, lóng siūⁿ beh kā bok--lo̍h-khı̀. Beh chia̍h-àm--a, I siōng ke-pô, toā toā-siaⁿ hiu kóng: “Káu chia̍h-pn̄g ê sı̂--lo͘, ta̍k-ke kín lâi--o͘!” Iū koh sı̄ káu, ta̍k-ke lóng bô-ài chhap--I-a! Chia̍h beh pá--a, I ê ke-pô-sèng koh hoat-chok--a, tō khiā--khí-lâi, kā ta̍k-ke soan-pò͘ kóng: “Eng-àm káu chia̍h--bô? nā bô tio̍h hoah-siaⁿ neh!”