Siáⁿ lâng kóng liáu tio̍h

Lín bat chia̍h kam-chià bô? Kam-chià sı̄ tiⁿ ê, á-sı̄ khó͘ ê? Kam-chià oē thang choè sím-mı̍h? Lán teh chia̍h ê thn̂g sı̄ ēng kam-chià choè ê, m̄-kú ū ê só͘-chāi bô chhut kam-chià, só͘-í hia ê lâng lóng m̄-bat chia̍h kè kam-chià. Ū chı̍t pái, Sûn-sûn kap ma-ma khı̀ Jı̍t-pún, in boé chı̍t chat kam-chià the̍h khı̀ Jı̍t-pún, tı̄ Jı̍t-pún ū chin choē gín-ná ûi oá lâi khoàⁿ Sûn-sûn chhiú nı̍h ê kam-chià, in-ūi in lóng m̄-bat khoàⁿ-kè kam-chià. Hiah ê gín-ná tı̄ piⁿ-á chhai-lâi chhai-khı̀, ū ê kóng: “Sı̄ chı̍t ki koáiⁿ-á.” Ū ê kóng: “Sı̄ chı̍t ki âng tek ko.” Iá ū lâng kóng: “Sı̄ chı̍t ki kùn-á.” Kı̂-tiong ū chı̍t ê toā-siaⁿ hoah kóng: “Goá chai, che sı̄ chı̍t-ki kam-chià.” Goân-lâi chit ê gín-ná tı̄ téng ge̍h-jı̍t kap pa-pa chiah tùi Tâi-oân tńg-lâi, i bat chia̍h, só͘-í i ioh tio̍h lah. Sè-kan lâng tāi-pō͘ hūn lóng m̄-bat Iâ-so͘, só͘-í o͘-pe̍h-ioh, chhin-chhiūⁿ hiah ê m̄-chai-iáⁿ kam-chià ê gín-ná chı̍t-iūⁿ. (“Iâ-so͘ ê giân-hêng”, 1969, ia̍h 42 )