Ti-hông tiⁿ-giân

Ū chı̍t-chiah o͘-a teh-bah tı̄ chhiū-téng teh-beh chia̍h. Ū chı̍t-chiah soaⁿ-káu khoàⁿ-kı̀ⁿ, chiū cháu lâi chhiū-kha pho͘-tháⁿ--i kóng,”Chēng goá it-seng m̄-bat khoàⁿ-kı̀ⁿ chiáu ê mn̂g chhin-chhiūⁿ o͘-a-hiaⁿ lí chiah pe̍h chiah súi, lí ê seng-khu ia̍h put-chí chéng-chê, phiau-tı̀. Taⁿchiah ê m̄-bián koh kóng, chóng-sı̄ lí ê siaⁿ káⁿ chám-jiâm hó thiaⁿ. Lí ê siaⁿ nā chhin-chhiūⁿ lí ê seng-khu hiah súi, goaphah2-sǹg bô poàⁿ chiah chiáu káⁿ kap lí pí.” Hit-ê o͘-a thiaⁿ-kı̀ⁿ i-ê tiⁿ-giân bı̍t-gí, pak-tó͘-lāi lóng phū-phū-kún, kha-chhiú ngia̍uh-ngia̍uh-tāng, hoaⁿ-hí kàu tòng-bē-tiâu.

Nā-sı̄ teh siūⁿ, Chit chiah soaⁿ-káu káⁿ ē lı̂-lı̂-á giâu-gı̂ goá ê siaⁿ bô kàu ke̍k hó,siūⁿ tio̍h háu hō͘ i thiaⁿ, bián-tit i teh gı̂. Tú-á khui-chhùi teh háu, hit-tè bah chiū ka-la̍uh. Hit chiah soaⁿ-káu kā hit-tè bah chò i iô-iô pái-pái, tı̍t-tı̍t khô tı̍t-tı̍t khı̀, chiàⁿ iân-lō͘ chhiò chit-ê o͘-a hı̄ⁿ-khang khin, ē po-so--tit. (Khoàⁿ Lóng-sim jū-giân tē 7 bı̄n).

(Tâi-oân Hú-siâⁿ Kàu-hoē-pò tē 139 koàn，1890 nı̂ 10 ge̍h)