Toā-hàn ê siōng sió tē-gō͘ siōng toā

Ū chı̍t ê ka-têng, in ū gō͘ ê hiaⁿ-tı̄, toā-hàn ê kin-nı̂ kok-hāu pit-gia̍p, siōng soè-hàn ê iáu bē tha̍k iù-tı̄-hn̂g. Ū chı̍t-jı̍t, A-má boé gō͘-lia̍p kam-á kap chı̍t pau thn̂g-á lâi, in khoàⁿ-kı̀ⁿ A-má lâi, lóng cháu khı̀ kiò A-má, toā-hàn ê cháu siōng kín, chiū chiong A-má chhiú nı̍h hit nâ-á ê kam-á chiap-khı̀, tē-jı̄ ê iā koáⁿ-kín chiap hit pau thn̂g-á khı̀, tē-saⁿ, tē-sı̀ ê sió-tı̄ chiū cháu khı̀ jiok toā-ko kap jı̄-ko, nā-sı̄ siōng sè-hàn ê sió-tı̄ jiok boē tio̍h, chiū toā siaⁿ khàu. Ma-ma tùi chàu-kha chhut-lâi chı̍t-ē khoàⁿ, chiū kiò toā-hàn, tē-jı̄ ê lóng the̍h mı̍h lâi i bı̄n-chêng, bô hoaⁿ-hí kóng: “Lín bô koai, sı̄ án-choáⁿ chiah nı̍h bô kui-kí, chit nâ-á ê kam-á ū toā-lia̍p ê, iā ū sè-lia̍p ê, goá lâi pun hō͘ lín, toā-ko pun siōng sè-lia̍p ê, sió-tı̄ pun siōng toā-lia̍p ê, che sı̄ Iâ-so͘ só͘ kóng ê.” Iâ-so͘ kóng sím-mı̍h? Iâ-so͘ kóng: “Lín tiong-kan siōng sió ê, i chiū-sı̄ siōng-toā ê.” (“Iâ-so͘ ê giân-hêng”, 1969, ia̍h 56-57 )