Hiaⁿ-tı̄ hô-hó

e̍k Kó͘-chá ū nn̄g ê chin siong-hó ê hiaⁿ-tı̄-á, saⁿ-kap toà tı̄ chı̍t ê soaⁿ-kok. A-hiaⁿ khí-chhù tı̄ soaⁿ ê tang-pêng, sió-tı̄ khí chhù tı̄ sai-pêng, nn̄g ê hiaⁿ-tı̄-á lóng ū bó͘-kiáⁿ saⁿ-kap teh seng-oa̍h. Ū chı̍t nı̂ tú-tio̍h chin toā hong-thai, nn̄g hiaⁿ-tı̄ ê chhân lóng sit-siu, chí-ū siu 3 pió chhek nā-tiāⁿ. Toà tı̄ soaⁿ ê tang-pêng ê ko-ko siūⁿ kóng, “Sió-tı̄ koh siⁿ chı̍t ê eⁿ-á, bí phah-sǹg oē chia̍h bô kàu, seng-oa̍h oē khùn-lân, goá tio̍h giâ chı̍t pió chhek lâi khı̀ hō͘ i, m̄-kú sió-tı̄ kiám-chhái oē kheh-khı̀, m̄-khéng siu iā bô tek-khak, só͘-í jı̍t nā àm, goá beh àm-chı̄ⁿ giâ chı̍t pió lâi kā i lok hē sió-tı̄ ê chhek-chhng.” Toà tı̄ soaⁿ ê sai-pêng ê sió-tı̄ iā siūⁿ kóng, “Ko-ko in ê gín-ná tng teh toā, teh gâu chia̍h, bí ún-tàng oē chia̍h bô kàu, goá tio̍h àm-chı̄ⁿ giâ chı̍t pió lâi kā i hē tı̄ ko-ko ê chhek-chhng nih.” Kó-jiân nn̄g hiaⁿ-tı̄ án-ni choè. Keh-jı̍t nn̄g ê hiaⁿ-tı̄ ê chhek-chhng, chiàu goân sı̄ 3 pió bí. Nn̄g ê hiaⁿ-tı̄ lóng kı̂-koài kóng, “Kı̂-koài ah! Hó! Ê-hng it-tēng koh chı̍t pái beh kā i giâ khı̀.” Chóng-sı̄ keh chá-khí chı̍t-ē khoàⁿ, nn̄g hiaⁿ-tı̄ ê chhek-chhng pı̂ⁿ-pı̂ⁿ iā sı̄ ū 3 pió. Tı̄ hit àm, tı̄ hit ê soaⁿ-piⁿ nih, ū nn̄g ê giâ chhek-pau ê sio gū-thâu. Ko-ko kóng, “Aih ah! Kiám m̄-sı̄ sió-tı̄ mah?” Sió-tı̄ kóng, “Aih! Sı̄ ko-ko lah.” Nn̄g ê hiaⁿ-tı̄ chı̍t lâng giâ chı̍t pió chhek, chı̍t sı̂ soà gōng-gōng, boē hiáu kóng sím-mı̍h. Āu-lâi nn̄g hiaⁿ-tı̄ chiah chiong in ê chhek hē thô͘-kha, iā chē tı̄ chhiū-thâu nih, ná chhit koāⁿ, ná kóng, “Sió-tı̄ ah! Chin to-siā lí, lí chiah-nih teh hó sim! Goá hui-siông ê hoaⁿ-hí!” Sió-tı̄ iā kóng, “Ko-ko ah! Goá koh-khah sı̄ hoaⁿ-hí! Goá ū chiah-nih teh hó ê ko-ko, goá sı̍t-chāi ū hok-khı̀ ah!” Jiân-āu nn̄g hiaⁿ-tı̄ chiah sûi lâng koh giâ in ê bí-pau tò-khı̀. Hit-sı̂ gûn-sek ê ge̍h-liāng teh chiò in nn̄g hiaⁿ-tı̄ kng-liāng ê bı̄n. （Lú-soan Ge̍h-khan Tē 37 kı̂, 1963 nı̂ 1 ge̍h)